Reality

Ken je dat, dat je een blog leest en een reactie typt die uiteindelijk zo lang wordt dat hij kan dienen als volwaardige blog? Als je antwoord neen is, ben ik de enige op deze wereld (mijn reacties zijn ook bijna altijd te lang). Als je antwoord ja is: yay, eindelijk erkenning!

Ik had het dus vandaag opnieuw. Om het vervolg van mijn berichtje te snappen, lees dan eerst even dit berichtje.

Kijk Luister Lees, mensen, ik kan niet over Exotische liefde zelf meepraten (ik heb geen TV van zondag tot vrijdag), dat ga ik dan ook niet doen. Ik heb wel twitter, de commotie heb ik m.a.w. wel gezien. Waar ik me bij zulke realityprogramma’s aan erger, is dat gebruik van (negatieve) stereotypie. We hebben allemaal echt een beeld van dé limburger, dé antwerpenaar, etc. Volgens mij komt zo’n beeld voor redelijk wat procent van de gevallen overeen met de mensen uit die streek die we op TV zien.

Als ik tegen studenten hier in Leuven zeg vanwaar ik kom (dorpje bij Aalst, denk Reetveerdegem), lachen ze me praktisch uit. (En dat terwijl zij zelf de lome limburger of agressieve antwerpenaar (alliteration alert (hihi, weeral)) zijn hè!) Uiteraard is er wel een vorm van stereotypie, maar moet dat echt zo uitgebuit worden? Zijn mensen niet een beetje meer dan dat?

Ik bedoel, als die stereotypie doorbroken wordt, wordt het interessant. De humoreportage vorige week (tienerouders aan de universiteit/hogeschool) bijvoorbeeld. Dan verandert het beeld dat je hebt over tienermoeders. De vroegere domme wichten worden jonge, sterke vrouwen waarvoor mensen ontzag hebben. En toch zijn dat nog steeds dezelfde mensen (toch zeker eentje ervan, zij deed mee in Tienermoeders op TV). Vreemd, niet?

Wat wij zouden moeten leren, vind ik, is om eens te stoppen met dat ik-voel-me-beter-dan-jou-gedoe. Je kan van iedereen iets leren, ookal ligt zijn/haar karakter je niet. Doe ik dat? Ik probeer het: me niet beter voelen dan anderen omdat ik zo slim/knap/grappig ben, maar langs de andere kant me ook niet slechter voelen omdat ik zo dom/lelijk/saai ben. Lukt me dat altijd? Nee, ik ben ook maar een mens.